Οι φώκιες
Άχαρες στην ξηρά αλλά ικανότατες κολυμβήτριες, οι φώκιες, που ανήκουν στην τάξη των Πτερυγιόποδων, έχουν σώμα υδροδυναμικό σχήματος και ισχυρά πτερύγια. Φτάνουν σε βάθος 100 μέτρα και ορισμένα είδη καταφέρνουν να μένουν μέσα στο νερό πάνω από μισή ώρα. Οι φώκιες δεν διαθέτουν εξωτερικά αφτιά, ενώ τα πίσω πτερύγια τους δεν στρέφονται μπροστά. Έχουν κοντό ρύγχος, χοντρό λαιμό και ένα παχύ στρώμα υποδόριου λίπους, που διαχέει ομοιόμορφα τη θερμοκρασία σε όλο το σώμα. Το λίπος αυτό τις βοηθά να επιπλέουν, ενώ παράλληλα αποτελεί και αποθήκη ενέργειας. Το δέρμα τους είναι αδιάβροχο, έχουν μεγάλα μάτια και εξαιρετική όραση στα μεγάλα βάθη ,θαυμάσια ακοή, αφτιά και ρουθούνια, τα οποία κλείνουν όταν βυθίζονται στο νερό. Συναντώνται σε όλο τον κόσμο, στα νερά των εύκρατων περιοχών αλλά και στις πολικές ζώνες.
Χαριτωμένες κινήσεις
Οι φώκιες είναι εξαιρετικές κολυμβήτριες και εκτελούν εντυπωσιακά ακροβατικά στο νερό. Όταν κολυμπούν κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, επικοινωνούν μεταξύ τους με ήχους, τους οποίους παράγουν χρησιμοποιώντας τον αέρα που κρατούν στους πνεύμονες.
Χαριτωμένες κινήσεις
Οι φώκιες είναι εξαιρετικές κολυμβήτριες και εκτελούν εντυπωσιακά ακροβατικά στο νερό. Όταν κολυμπούν κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, επικοινωνούν μεταξύ τους με ήχους, τους οποίους παράγουν χρησιμοποιώντας τον αέρα που κρατούν στους πνεύμονες.
Φάλαινες και δελφίνια
Οι φάλαινες και τα δελφίνια είναι οι γνωστότεροι εκπρόσωποι της τάξης των Κητωδών. Αναπνέουν με πνεύμονες και έχουν γαλακτοφόρους αδένες, με τους οποίους θηλάζουν τα μικρά τους. Το σώμα τους έχει σχήμα ατρακτοειδές, είναι άτριχο, ώστε να μειώνεται η τριβή με το νερό, και εμφανίζει ελάχιστες εξωτερικές προεξοχές: πτερύγια για τον έλεγχο του σώματος, ένα εδρικό πτερύγιο, που αποτελείται από δύο ορίζοντες δερματικές αποφύσεις, και ένα ραχιαίο που εξασφαλίζει σταθερή πλεύση. Η αναπνοή επιτυγχάνεται με έναν (στο δελφίνι) ή δύο (στις φάλαινες) φυσητήρες στο κρανίο. Οι φάλαινες και τα δελφίνια διαθέτουν ένα στρώμα υποδόριου λίπους, για να διατηρούν σταθερή τη θερμοκρασία του σώματός τους, και σπογγώδη σκελετό, η επιφάνεια του οποίου είναι καλυμμένη με έλαιο. Συναντώνται σε όλες τις θάλασσες του κόσμου. Τα Κητώδη διαιρούνται σε δύο μεγάλες υποτάξεις: αυτά που διαθέτουν δόντια, τα Οδοντοκητώδη, τα οποία τρέφονται με οστρακοειδή, καλαμάρια, πολύποδες, αστερίες, ψάρια και φώκιες, και τα Μυστακοκητώδη που, αντί για δόντια, διαθέτουν μεγάλα κεράτινα ελάσματα, τις μπαλένες και τρέφονται με πλαγκτό.
Θαλάσσιες χελώνες
Η χελώνα ανήκει στην τάξη των Χελώνιων και είναι ένα από τα αρχαιότερα ερπετά. Εμφανίστηκε περίπου 200 εκατομμύρια χρόνια πριν και από τότε εξελίχθηκε ελάχιστα. Τα είδη που ζουν σήμερα είναι σχεδόν ίδια με αυτά που ζούσαν την εποχή των δεινοσαύρων. Κύριο χαρακτηριστικό της χελώνας είναι το σκληρό κέλυφος (καβούκι), που περικλείει τα μαλακά μέρη του σώματος της και την προστατεύει από τους τραυματισμούς και τις επιθέσεις άλλων ζώων. Η «πανοπλία» αυτή αποτελείται από ένα ραχιαίο τμήμα (χέλυο) και ένα πυλωρικό (πλάστρο). Στα υδρόβια είδη, το κέλυφος είναι χαμηλότερο, για να μπορεί το ζώο να γλιστρά ευκολότερα στο νερό. Τα τέσσερα άκρα μοιάζουν με πτερύγια. Οι χελώνες δεν διαθέτουν δόντια και, για να κόψουν την τροφή τους, χρησιμοποιούν το κοφτερό τους ράμφος. Οι περισσότερες είναι φυτοφάγες και τρέφονται με φύλλα και καρπούς. Ορισμένα είδη, όταν ενηλικιωθούν, τρέφονται αποκλειστικά με φύκια, ενώ άλλα με ασπόνδυλα, όπως μέδουσες, αχινούς και μαλάκια. Αποθέτουν τα αβγά τους στην ξηρά, κάνοντας πολλές φορές εξαιρετικά μακρινά ταξίδια, έως ότου βρουν ασφαλές σημείο.
Λεοπάρδαλη
Η λεοπάρδαλη είναι σαρκοφάγο της οικογένειας των Αιλουροειδών. Ζει στη σαβάνα και στα τροπικά δάση της Αφρικής και της δυτικής Ασίας. Έχει λεπτό και δυνατό σώμα, ουρά μήκος 90 εκατοστά και βάρος 50-80 κιλά. Η λεοπάρδαλη ξεχωρίζει από το κιτρινωπό τρίχωμα με τις μαύρες κηλίδες, οι οποίες εκτείνονται σε όλο το εσωτερικό τμήμα των ποδιών και την περιοχή της κοιλιάς που είναι λευκά. Η γούνα της θεωρούνταν πάντα πολύτιμη, γι’ αυτό και το είδος κυνηγήθηκε πολύ. Όπως όλα σχεδόν τα αιλουροειδή, έτσι και η λεοπάρδαλη είναι μοναχικό ζώο που συγκεντρώνεται σε οικογένειες μόνο όταν υπάρχουν μικρά. Έπειτα από κύηση 90-105 ημερών, το θηλυκό φέρνει στον κόσμο 1-2 μικρά ( σπανιότερα τρία) τα οποία θηλάζουν για τρείς μήνες περίπου και αρχίζουν μαθήματα κυνηγιού στους πέντε μήνες. Στον έναν χρόνο, τα νεαρά άτομα είναι σε θέση να βρουν μόνα την τροφή τους, στήνοντας ενέδρες ή πλησιάζοντας αργά το θύμα και χτυπώντας το απότομα. Οι λεοπαρδάλεις προτιμούν φυτοφάγα ζώα, όπως γαζέλες, αλλά τρώνε και σκαντζόχοιρους, ψάρια, πιθήκους, πουλιά, ακόμη και κροκόδειλους.